Αν φταίει για κάτι ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστας Τσιάρας, είναι που καθυστέρησε την απομάκρυνση Μπαμπασίδη από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Αλλά και πάλι, πώς να αντιληφθεί, μέσα σε λίγες μέρες, όταν ανέλαβε την ευθύνη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, την προχωρημένη σήψη που διαπερνά τη λειτουργιά του Οργανισμού και τον «δαιμόνιο» ρόλο που είχε αναλάβει σε όλο αυτό, ειδικά τον τελευταίο καιρό, ο πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ;
Ακολουθώντας λοιπόν τη θεσμική οδό, ο υπουργός, όχι μόνο σεβάστηκε, εκείνες τις πρώτες μέρες στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, τις κρίσιμες επιλογές του Προέδρου αναφορικά με τον Τεχνικό Σύμβουλο του Οργανισμού αλλά παρέτεινε και την προσωρινή του θητεία, κάτι που περιέπλεξε τα πράγματα ακόμη περισσότερο και έκανε τα χαρακτηριστικά της «σήψης» ακόμα πιο επικίνδυνα.
Η σχεδόν βίαιη απομάκρυνση Μπαμπασίδη από τη θέση του στον ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μια καλή αρχή προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει από την πρώτη στιγμή. Τώρα, το θέμα είναι ποιος θα είναι ο επόμενος. Και σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί.
Ο εκβιασμός εκείνων που συντηρούν και διαιωνίζουν το διεφθαρμένο καθεστώς στον ΟΠΕΚΕΠΕ είναι λίγο πολύ γνωστός, εδώ και χρόνια. Αν διαταραχθεί το… εν λόγω σύστημα δεν θα γίνουν οι πληρωμές των αγροτών. Και ως γνωστόν, ανάγκες για πληρωμές υπάρχουν κάθε τόσο. Άλλωστε, μόνο οι «ουρές» που το ίδιο το «ιδιοτελές» σύστημα αφήνει κάθε φορά, είναι ικανές να συντηρούν το εκβιαστικό δίλλημα όλο το χρόνο. Κάπως έτσι άλλωστε, έχουν περάσει κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια. Οι επιδοτήσεις των αγροτών μειώνονται και οι απολαβές του «διεφθαρμένου συστήματος» αυξάνονται. Ένας πρώτος λογαριασμός, ανεβάζει τις απολαβές όσων εμπλέκονται σε αυτή την υπόθεση σε περισσότερα από 120 εκατ. ευρώ το χρόνο. Αυτά, σχεδόν νόμιμα. Χωρίς να υπολογίζονται όλα τα άλλα που κινούνται στη γκρίζα ζώνη ή και στην οδό της απόλυτης παρανομίας.
Όμως η ζημιά δεν σταματάει εδώ. Σήμερα, αυτό το «σύστημα» έχει απλώσει τα πλοκάμια του παντού. Στον ΟΠΕΚΕΠΕ, στις υπηρεσίες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, στο δίκτυο των ΚΥΔ (σύμβουλοι και μελετητές), στις συνεταιριστικές οργανώσεις, στη γραφειοκρατία και τις αρχές των Βρυξελλών.
Επηρεάζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το σύνολο των αποφάσεων που προωθούνται ή δεν προωθούνται (συστηματικά) και έχουν να κάνουν με τους αγρότες και το αύριο της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας. Όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρίσκεται από κάτω κάποιο φερέφωνο της εν λόγω κατάστασης. Το γεγονός ότι χρόνια τώρα οι θεσμοθετημένη εκπροσώπηση των αγροτών έχει αποκοπεί μεθοδευμένα από τις Βρυξέλλες και τα εκεί κέντρα λήψης των αποφάσεων, είναι ένα απτό δείγμα της εκτροπής που έχει συντελεστεί, χάριν συγκεκριμένων, πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων.
Σήμερα, οι αγρότες στη χώρα μας δεν υποφέρουν μόνο από τις κάκιστες και καθυστερημένες πληρωμές του ΟΠΕΚΕΠΕ. Υποφέρουν κυρίως από τη στρέβλωση που καλλιεργείται στα θέματα που τους αφορούν και την αδυναμία διοικητικών αρχών και των κυβερνήσεων να έχουν αφιλτράριστη πρόσβαση στην απαιτούμενη πληροφόρηση, έτσι ώστε να υπάρχει και ξεκάθαρη οπτική για τη λήψη των αποφάσεων.
Το πώς μπορεί να ξεκαθαρίσει όλο αυτό, όταν τα θέματα τρέχουν, οι αγωνίες οικονομικής επιβίωσης των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής έχουν ενταθεί, τα χρονοδιαγράμματα των κοινοτικών πληρωμών πιέζουν και ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα είναι κάτι που ούτε ο σημερινός υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης μπορεί να το απαντήσει.
Αρχίζει πάντως να αντιλαμβάνεται με ποιους έχει να κάνει. Κι αυτό είναι η αρχή στην αναζήτηση μιας αξιόπιστης και βιώσιμης λύσης.
Πηγή: www.agronews.gr
