Με το σκληρό σιτάρι στα 450 ευρώ ο τόνος στη Φότζια, τη διεθνή τιμή του βαμβακιού να προσεγγίζει τα 100 σεντς η λίμπρα, τα συµπύρηνα ροδάκινα να πιάνουν κι αυτά 45 λεπτά το κιλό και το πρώτα φρέσκα αγουρέλαια να µην απέχουν αυτή τη φορά από τα 5 ευρώ το κιλό, μπορεί να πει κανείς ότι η φετινή χρονιά εξελίσσεται κάτι παραπάνω από ευνοϊκά για τους Έλληνες αγρότες.
∆εν υπάρχει αμφιβολία ότι στο πεδίο της αγοράς για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, οι τιμές παραγωγού, έχοντας διανύσει μια εξαιρετικά ανοδική πορεία, ειδικά στα δημητριακά, διαμορφώνουν νέες καταστάσεις. Η αγορά δίνει αυτό τον καιρό στοιχεία για έναν νέο προσανατολισμό των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και διευκολύνει σε σημαντικό βαθμό μια συστηματική προσπάθεια για περαιτέρω στήριξη της ποιοτικής παραγωγής. Έναν προσανατολισμό που χρειάζεται η ελληνική γεωργία.
Προς την κατεύθυνση αυτή άλλωστε διευκολύνει αυτόν τον καιρό και ο γενικότερος ευρωπαϊκός προσανατολισμός, τόσο στο πλαίσιο της πολιτικής farm to fork όσο και μέσα από τα ειδικότερα προγράμματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
Επιπροσθέτως, η έρευνα επί του θέματος δείχνει ότι διάθεση στις τάξεις των παραγωγών για ένα διαφορετικό πλαίσιο λειτουργίας από την πλευρά τους, υπάρχει. Αυτό το οποίο λείπει είναι η εμπιστοσύνη στις αρχές.
Κι αυτό γιατί, στις τάξεις των αγροτών και ειδικά των νεότερων που έχουν κάθε καλή διάθεση να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα, υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι το κράτος ομφαλοσκοπεί. Οι πολιτικές δεν έχουν γνώμονα την ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας και τη βελτίωση της θέσης των αγροτών αλλά έρχονται πρώτα απ’ όλα να ικανοποιήσουν τους μεσολαβούντες στην διαμόρφωση αυτών των πολιτικών. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι ανάγκες του λεγόμενου πελατειακού συστήματος και γύρω απ’ αυτό, διεκδικούν μερίδιο, στελέχη της δημόσιας διοίκησης, πανεπιστημιακοί, αγροτικοί σύμβουλοι, μελετητές και κάθε είδους παρατρεχάμενοι των κομμάτων και κρατικοδίαιτοι λειτουργοί.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι διαρροές στη διαχείριση των κοινοτικών πόρων είναι μεγάλες και οι έλεγχοι στη λειτουργία της αγοράς πλημμελείς.
Αυτό που εισπράττει σήμερα ο αγρότης είναι ο παραγκωνισμός και η έλλειψη ενδιαφέροντος των αρχών για το πως θα μπορούσε να κάνει καλύτερα και πιο αποτελεσματικά τη δουλειά του. Βρισκόμαστε ήδη στην ενδιάμεση διετία πριν από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ και κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να ενημερώσει διεξοδικά και ολοκληρωμένα τον αγρότη για το που οδεύουν τα πράγματα.
Περιφερειακές εκδηλώσεις µε έντονο το κομματικό στοιχείο, αποσπασματικές και άνευρες ανακοινώσεις μετά από κάθε Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας, αδιαφορία για το πως βιώνει ο κάθε αγρότης την αγωνία για την επόμενη μέρα και για τις αποφάσεις που ζυμώνονται και επηρεάζουν καταλυτικά τη δουλειά του και πολλές φορές τη ζωή του.
Την ίδια στιγμή, στο πεδίο της αγοράς οι αβεβαιότητες είναι ακόμα μεγαλύτερες και έχουν αφετηρία τις συστηματικές παραβιάσεις των κανόνων από τους διακινητές των αγροτικών προϊόντων σε όλα τα στάδια. Κι εδώ, οι ανακοινώσεις σε ότι αφορά τον εντοπισμό κάποιων παραβάσεων είναι σταγόνα στον ωκεανό, γίνονται για λαϊκή κατανάλωση και για να υπάρχει το απαραίτητο άλλοθι. Είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις στις οποίες το αποτέλεσμα των ελέγχων έχει αλλάξει τη ροή των πραγμάτων και έχει διαμορφώσει ένα άλλο κλίμα μεταξύ των συντελεστών της αγοράς. Συχνά, τα όργανα διοίκησης και οι φορείς των ελέγχων, ακολουθούν τη δική τους αυτόνομη πορεία, ανεξάρτητα από τις κατευθύνσεις της κορυφής. Όταν μάλιστα η αρμόδια πολιτική αρχή τους κλείνει µε κάποιο τρόπο το µάτι, τότε χάνεται ο έλεγχος και τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα.
Πηγή: www.agronews.gr
